مبانی نظری و ادبیات تحقیق فساد اقتصادی

قسمتی از متن:

تعریف فساد و فساد اقتصادی

فساد در لغت به معاني تباه‌شدن، نابود شدن، فتنه، آشوب، از بین رفتن، زیان، کینه، دشمنی، ظلم و ستم، شرارت و بدكاري، تباهي، فسق و فجور، بیماری، پوسیدگی و به ستم گرفتن مال كسي به كار رفته است. فساد كردن نیز به معني فتنه بر پا كردن، ياغي شدن، لواط كردن، نافرماني و گناه كردن به كار مي‏رود (معین، 1379: 2545).

در لغت عرب، فساد از ریشه « فَسَدَ » به معنی تباهی، اخلال و منع از رسیدن به یک هدف مطرح و جلوگيري‌ از انجام‌ اعمال‌ درست‌ و سالم‌ است‌؛ بطوریکه نقيض صلاح بوده و به معناي بطلان، اضمحلال و تغيّر نيز استعمال شده است (دادگر و معصومی نیا، 1386: 15).

فساد در زبان‌ انگليسي‌ با عنوان‌ «Corruption» و ريشه‌ی‌ لاتيني‌ «rumpere» مطرح‌ مي‌شود كه‌ به‌ معناي‌ شكستن‌ و نقض‌ كردن‌ است، و به عبارت دیگر منظور این است که چیزی شکسته یا نقض شود که این چیز می‌تواند یک هنجار اخلاقی، قانونی ( قوانین و مقررات) و یا حتی قواعد و مقررات اداري‌ باشد. بدين‌ معنا، فساد يعني‌ هر پديده‌اي‌ كه‌ مجموعه‌اي‌ را از اهداف‌ و كاركردهاي‌ خود باز دارد (تانزی، 1378: 182).